Fotosentez Yapan Nedir? Hayatın İçindeki O Gizemli Güç
Sabahın İlk Işıkları ve Beklenmedik Bir Soru
Bugün Kayseri’nin sabahında, ışıklar henüz dağların zirvesine vururken bir düşünce geldi aklıma. Bu şehri seviyorum; belki de her şeyin basitliğinden. Ama sabahları başka bir his kaplar içimi. Gün yeni başlıyor, her şey sıfırdan başlıyormuş gibi hissediyorum. Belki de o yüzden günlük tutmaya bu kadar takığım, bir yerde zamanı tutmak için.
Fakat bu sabah her şeyin ötesinde bir şey vardı. Bir an, solduğum bitkilerime bakarken aklıma gelen bir soruyu düşündüm: Fotosentez yapan nedir? Hani bitkiler, ağaçlar, çiçekler… Onların tam olarak nasıl bu kadar güçlü ve hayat dolu olduğunu anlamaya çalıştım. Neden bana hep o kadar güven verirler? Gözlerim, bir çiçeğin canlı yeşiline takılı kaldı. Hep olduğu gibi… Ama bu sefer o kadar derin bir anlam taşımaya başladı ki.
Bir Çiçeğin Yapraklarındaki Hayat
Bunu anlatmanın belki de en kolay yolu, birkaç yıl öncesine gitmek. O zamanlar, odamdaki küçük çiçeklerimle bağ kurmayı çok ciddiye almazdım. Onlar sadece sabahları gülümsesin diye bakılırdı, değil mi? Ama zamanla fark ettim ki, doğanın her bir parçası, aslında bizim de bir parçamız. Çiçeklerin yaprakları, güneşe dönerek sadece yaşamlarını sürdürebilmek için değil, aynı zamanda bizlere de bir şeyler fısıldamak için oradalar.
Bir gün, o yaprakların ince damarlarını incelediğimde, onların sadece yeşil olmaktan öte, gözle görülmeyen bir hayat kaynağını taşıdığını fark ettim. Bu kaynağın adı: Fotosentez. Güneş ışığını alıyorlar, havadaki karbondioksiti içlerine çekiyorlar ve o sihirli dönüşümü gerçekleştirip oksijen ve şeker üretiyorlar. Ama asıl büyü, o anın içindeydi.
Hayatın Kendisi Gibi: Bir Dönüşüm
Fotosentez, doğanın en saf hâliydi. Hayatta dönüşüm her zaman vardı ama işte bu basit şey, her gün göz ardı ettiğimiz, fakat hayatın temel yapı taşı olan bir şeydi. Bir bitki, her gün güneşe bakarak enerji toplar, hava alır, varlığını sürdürürken dünyayı yaşanabilir kılar. Ama biz insanlar, bazen en temel şeyleri fark etmeyiz, çünkü her şey bizden önce olmuş gibidir.
Beni düşündüren şey, hayatımda sürekli bir şeyleri değiştirmenin peşinden gitmekti. Dönüşüm arayışı, bitmek tükenmek bilmeyen bir arzu. Ama bu çiçeklerin yaptığı dönüşüm o kadar doğal ve zarif ki. Güneşin ışığı altında, onlardan herhangi birinin varlık gösterdiği bir günü düşünmek bile beni umutlandırıyor. O kadar mütevazı, ama o kadar güçlüler ki! Her biri, bir şekilde bana şunu hatırlatıyor: Bazen varlık göstermek için sadece ışığa ihtiyaç vardır.
Kendine Işık Olmak
Bugün, Kayseri’nin o gri sabahında, evdeki tüm bitkilerime bakarken düşündüm; belki de içsel bir fotosentez sürecindeyiz biz insanlar. Yıllardır biriktirdiğimiz karanlıklar, kaybolan umutlar, kırık dökük hayaller; belki de bunları hayatımıza dahil etmenin bir yoludur fotosentez. Kendi ışığımıza dönerek, içimizdeki karanlıkları besler, onlarla büyürüz. Herkesin içinde bir güneş vardır, sadece doğru zamanı ve doğru koşulları bekler.
Benim için fotosentez, sadece bitkilerin yaptığı bir şey olmaktan öte, bir yaşam biçimiydi. İçsel dünyamda karanlıkları aydınlatmak, ruhumu beslemek, hayatımda başka bir yönü keşfetmek. Belki de hepimiz, bazen bir çiçeğin yaprağı gibi, güneşe dönmeli ve içsel enerjimizi yaratmalıyız.
Bir Çiçeğin Işığında Yaşamak
Ve sonunda anladım, bitkilerin fotosentezi yaparak varlıklarını sürdürebilmeleri, bir anlamda benim de hayatımda neleri yeşertmem gerektiğini gösteriyor. Kendi içimdeki ışığa, umutlarına ve gücüne bakmak. Onlar da bu karanlıkta bir umut ışığı gibi. Yavaşça, gözlerimden damlayan yaşlar, gözlerimden değil, belki de içimdeki tohumlardan geliyordu. Yaşamak için her şeyin hazır olduğunu fark ettim; sadece doğru ışığa ihtiyacım vardı.
Fotosentez yapan nedir, diye sorarsan… O, senin içindeki gücü bulma yolculuğudur. Kendi ışığını bulmak ve karanlıkları besleyip onlarla büyümek. Hayatın en sade ama en derin özüdür.